Για την Ελένη

        Γι’ αυτές τις ρυτίδες που μ’ αυλακώσαν το πρόσωπο

και δε σ’ αρέσουν,

εσύ φταις.

Γι’ αυτά τα μάτια που βυθιστήκαν στην περηφάνια τους

και δε σ’ αρέσουν,

εσύ φταις.

Γι’ αυτά τα μαλλιά που ασπρίσαν πριν την ώρα τους

και δε σ’ αρέσουν,

εσύ φταις.

Γι’ αυτήν την ψυχή που μέρα με τη μέρα

νιώθω πως μέσα μου πεθαίνει

και δε σ’ αρέσει,

εσύ φταις.

Για την Ελένη που ήξερες

και δεν υπάρχει πια,

εσύ φταις.

Κι ας μη σ’ αρέσει.