Το τέμενος

Είναι ωραίο το νέο μου σπίτι.

Μόνο που είναι λίγο μικρό,

με βία χωρά εμένα μόνο

και μάλιστα ξαπλωμένο.

Αλλ’ έχει θέα στη θάλασσα

κι ακούω βαθιά τους γλάρους

να παίζουν στο κύμα.

Έχει κι ησυχία,

σπάνια αφουγκράζομαι κάποια φωνή,

ένα κλάμα...

Είναι ωραίο το νέο μου σπίτι.

Έχει όμορφο καφέ χρώμα στους τοίχους,

που δεν είναι σκληροί και άστοργοι ως συνήθως,

μα έχουν κάτι το τελείως ανθρώπινο,

το πολύ γήινο.

Έχω και παρέα πολλούς σαν και μένα,

μόνο που ποτέ δεν τους έχω δει·

είναι μεγάλη η απόσταση μεταξύ μας...

Όλα είναι ωραία στο ωραίο νέο μου σπίτι·

μόνο, να, μ’ ενοχλεί αυτό το κυπαρίσσι

που ’χει φυτρώσει ακριβώς πάνω

απ’ το κεφάλι μου.